Ναι, ήταν τρελή η εμφάνιση! Δεν την περιμέναμε τόσο μεστή και ολοκληρωμένη. Σε όλα τα επίπεδα. Είδαμε απίστευτες αλληλοκαλύψεις σε όλους του χώρους. Φάνηκε ότι δουλεύτηκε η φάση του γκολ που φάγαμε στο Βέλγιο. Είχε Βέλγος την μπάλα έξω από την περιοχή μας και πριν να σκεφτεί να κάνει κάτι τον είχε πλησιάσει δικός μας από πίσω και σε συνδυασμό την εμφάνιση του αμυντικού μπροστά του είτε έχανε μόνος του τη μπάλα είτε του την παίρναμε και κάναμε το παιχνίδι μας. Παιχνίδι που έγινε και από την μέση και μπροστα με τους Κουτέσα και Κοϊτά σε μεγάλα κέφια να εκμεταλλεύονται το ξύλο (όχι ότι δεν έφαγαν και οι 2 τους) που έτρωγε ο Πιερό (μέχρι εκεί μπορεί...) και να βρίσκουν τους χώρους για να κάνουν τα γκολ (ΓΚΟΛΑΡΕΣ) που έκαναν. Ο Στρακόσια με κεκτημένη ταχύτητα απο το Βέλγιο ήταν και πάλι σταθερός και ο κόσμος (αμάν πια με αυτά τα καπνοόνα, θα τιμωρηθούμε λεμε!) βοήθησε αρκετά με τη φωνή του και το χειροκρότημά του.
Και τελευταίο. Επιτέλους Ευρώπη...
